top of page
© Omroep MAX in samenwerking met Liesbeth List BV 2021
Uitzending: 19 maart 2021, NPO2, 19.45-20.40 uur
Naar een idee van Jan Slagter & Elisah Baijens
Verhaal: Elisah Baijens
Omroep Max
Productie: Judith Hulsbosch, Kelly Schut & Melvin Tool
Eindredactie: Erna de Kort-Tiemes
Regie: Ary Schouwenaar
Interviews tijdens de bijzetting: Nick Preusterink
Camera: Samie Reynaerts, Edwin Hoeve & Jasper Brusche
Geluidsregistratie: Pascal Vos
Beeldmateriaal: Omroep MAX Kees Jan Boos
Editors: Erwin de Leeuw & Remco Wiekard
Publiciteit: Kim Van Adelberg
Muzikale arrangementen: Edwin Schimscheimer
Muzikale productie: Marc Baijens - BS Productions
Muzikanten tijdens de bijzetting:
Edwin Schimscheimer – piano
Esther Iglesias – cello
Liesbeth Obers – fluit
%20Omroep%20MAX.jpg)
Archief Liesbeth List: Paul Pestman
Visagie Elisah: Liesbeth von Jaroschka Pohl
Foto's: Omroep Max (c), Roy Beusker (c) & Hester Doove (c).
Met dank aan:Cor van Zadelhoff, Frank Weij (Stalhouderij de Zadelhoff) , André Kuipers, Familie Westers (Vlieland) en Michel Zantvoort (Zorgvlied).
Geïnterviewden bij Paradiso en op Zorgvlied:Yvon van Breugel, Jacqueline Lansbergen, Juul van der Does, Peter Steenhuis, Kitty Trepels van Mil, Almar Gouweloos, Frits Spits, Freek de Jonge, Claudia de Breij en Erica Terpstra.
In de documentaire sprak Elisah met: Frank Boeijen, Han Kooreneef, Glenn de Randamie, Ton Snijders, Tom Egbers, Ria Nijhof, Daan Bartels, Remco van de Weerdt en Albert Verlinde
Op 25 maart 2020 overleed zangeres en actrice Liesbeth List.
Corona verhindert de grootse uitvaart die haar dochter, Elisah Baijens, haar had willen geven. Een uitvaart waar alle fans, vrienden en bekenden van Liesbeth haar de laatste eer hadden kunnen bewijzen.
Elisah: "Het was midden in de eerste lockdown, dus noodgedwongen werd het een crematie in kleine kring. Aan de ene kant was dat fijn, want rouwverwerking vraagt om een intieme sfeer. Maar tegelijk was het jammer, want ik had mijn moeder en haar publiek een groots afscheid in een theater gegund, zoals bij Ramses.Toen Ramses Shaffy elf jaar geleden overleed, stond zijn kist in theater Carré. Twee dagen lang zijn duizenden mensen langs zijn kist gelopen om afscheid te nemen. Ik vond dat zo terecht. Mensen hebben dat nodig. Als je iemand vijftig jaar lang volgt en diegene valt weg, dan doet dat pijn. Het voelt alsof je haar of hem hebt gekend.
Mijn moeder heeft ook een belangrijke rol gespeeld in het leven van vele anderen".Een paar weken na haar overlijden zat Elisah in het programma Tijd voor MAX. Na de uitzending vertelde ze aan Jan Slagter dat ze ervan baalde dat de uitvaart zoals zij die eigenlijk wilde, niet kon doorgaan. Toen kwam hij met het idee voor een documentaire. ‘Maar maak die documentaire dan wel persoonlijk’, zei Albert Verlinde, die ook meedacht.
’’En dus besloot Elisah op een zoektocht te gaan naar de mogelijkheden voor een bijzonder afscheid. Het bracht haar naar vakgenoten, fans en vrienden van haar moeder, met wie ze gesprekken voerde, haar moeder herdacht en herinneringen ophaalde. Ze sprak met onder andere Frank Boeijen, Tom Egbers, Typhoon en Albert Verlinde over wat Liesbeth voor hen betekende.
Samen met kunstenares Ria Nijhof maakte kleindochter Lílah een urn. Met Daan Bartels en Remco van de Weerd, haalde ze herinneringen op. Ze trok naar Vlieland, waar ze tekstschrijver Han Kooreneef ontmoette en een deel van de as van haar moeder uitstrooide over de Waddenzee om Liesbeth te herenigen met haar overleden echtgenoot Robert Braaksma.
"Han Kooreneef schreef veel teksten voor mijn moeder, waaronder Even eeuwig. In dat lied zingt Liesbeth ‘ik weet dat ik een stofje ben dat meewaait met de winden/nog kleiner dan een druppel water in de oceaan’. Ik moest daar meteen aan denken toen we die as uitstrooiden."
De documentaire wordt afgesloten met de bijzetting van de urn van Liesbeth op begraafplaats Zorgvlied, in Amsterdam. Liesbeth heeft een fantastische laatste rustplaats gekregen, naast haar soulmate Ramses Shaffy.
Helaas moest ook deze bijzetting voldoen aan de strenge corona regels en mochten er maar weinig mensen bij aanwezig zijn.
De urn met de as werd vervoerd in een koets getrokken door twee Friese paarden en vertrok vanuit het poppodium Paradiso en reed dwars door Amsterdam naar de begraafplaats. Bij Paradiso stonden nog enkele fans die een laatste groet kwamen brengen.
Ook het vertrek vanuit Paradiso en de bijzetting van de urn zijn in de documentaire te zien.
Zelf stapte Elisah Baijens uit haar comfortzone door vorig jaar, naast de kist van haar moeder, het lied Vanaf Vandaag te zingen. Elisah: ,,Rob de Nijs heeft het ooit uitgebracht. En Maarten Peters zong het op de uitvaart van vader. Zo ontzettend mooi. ‘Vandaag begraaf ik jou in mij/Niet in de aarde, niet in de kist’. Het lied is heel erg blijven hangen. Toen mijn moeder overleed, dacht ik: iemand moet dat voor haar zingen. Het gaat over hoe iemand voortleeft. ‘Waarom doe jíj het niet?’ vroeg mijn man Marc. Mijn moeder had graag gezien dat ik ook was gaan zingen. Maar ik heb geen ambities in die richting. Ik voel me niet prettig op een podium en zie mezelf niet als een zangeres.’’
Ze heeft het nu zelfs aangedurfd een postuum duet met haar moeder op te nemen, Jij moet blijven. ,"Dit nummer heeft me altijd geraakt. Mijn man Marc zei: we hebben nog opnames van je moeder. Zullen we kijken of we de stemmen van jullie bij elkaar kunnen zetten? Ik twijfelde, was het niet gek? En nogmaals, ik ben geen zangeres. Het was een grote uitdaging, want we zingen een totaal andere toonhoogte. Toch wilde ik het graag doen. Als eerbetoon, want mijn moeder mag nooit worden vergeten.
bottom of page